ข่าวไม่มีจุดหมาย, คราวนี้จากธรรมชาติ

สดออกโต๊ะข่าวธรรมชาติเป็นคุณลักษณะที่ขบคิดโลกที่ไม่มียุง (หรือ -toes). ข่าวนี้เป็นวิธีการที่? บางทีอาจจะมีบางการควบคุมเวกเตอร์ใหม่ที่เราทุกคนต้องได้ยินเกี่ยวกับ! ดี, ตรวจสอบบทความจากรุ่นล่าสุดของธรรมชาติบรรดาศักดิ์ “โลกที่ไม่มียุง“. ฉันเดิมมาในนี้ สันติภาพไมเออร์บล็อก และเริ่มที่จะแสดงความคิดเห็น… ซึ่งเริ่มที่จะเติบโตชี้แจงดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะบล็อกเกี่ยวกับมันแทน.

บทความนี้ทั้งขาดความคิดที่เหนียวและติดตามผ่าน. แนะนำระบุว่าเจเน็ตฝางได้ข้อสรุปเราจะไม่พลาดโลกที่ไม่มียุง. มันเป็นความโรแมนติกแม้ว่า; นั่งอยู่บนระเบียงด้านหลังของคุณในวันฤดูร้อน, ดื่ม Chateauneuf-du-Pape '61, การสูบบุหรี่ของคิวบาของคุณและการรับประทานอาหารบางคาเวียร์รัสเซีย (อาจรวมทั้งฝันใหญ่). ไม่ฉวัดเฉวียนเดียวของซีสูงจะได้ยินในหูของคุณ, ไม่มีการกระแทกคันน่าสะพรึงกลัวทั่วผิวของคุณและแน่นอนที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมด, ไม่มีแมลงพาหะนำโรคพืชที่คุณหกฟุตภายใต้. ดังนั้นด้วยเช่นความคิดฝันคุณอาจคาดหวังที่จะสนับสนุนเจเน็ต thoughturism เธอ (ความคิดและการ aneurism) มีหลักฐานบางส่วนสนับสนุนหรืออย่างน้อยก็สะท้อนให้เห็นถึงบทกวีท่องเที่ยวบนสมมติฐานของเธอ. ในขณะที่คุณอาจจะเดาได้แล้ว, กรณีนี้ไม่ได้.

ถ้ามีผลประโยชน์ที่จะมีพวกเขาไปรอบ ๆ, เราจะได้พบวิธีที่จะใช้ประโยชน์จากพวกเขา. เราไม่ได้ต้องการอะไรจากยุงยกเว้นสำหรับพวกเขาจะหายไป.

ขอบคุณ 6 เกรดเจเน็ตฝาง… โอ้รอ, เธอเป็นเด็กฝึกงานและผมถือว่าเป็นคนจ่ายเพียงสำหรับอัญมณีที่.

เจเน็ตทำการบ้านและนับสิบส่งอีเมลของนักวิทยาศาสตร์ของเธอที่ทำงานเกี่ยวกับยุง. ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวของพวกเขาอย่างไม่น่าสงสัยระบุว่าเราจะไม่เพียง แต่ดีกว่าโดยไม่ต้องยุง, แต่ที่จริงเราควรพิจารณาพยายาม. ฉันทามติทั่วไปสามารถถอดความด้วยความคิด “ดีใช่, ยุงก่อให้เกิดอันตรายแก่เราอย่างไม่น่าเชื่อ… แต่ผลกระทบที่มีต่อสิ่งแวดล้อมที่มีขนาดใหญ่และไม่เข้าใจดีพอที่จะบอกว่าเราสามารถกำจัดได้อย่างปลอดภัย”. เจเน็ตเต้นรำรอบนี้โดยการระมัดระวังโง่สมมติธรรมชาติที่จะเติมช่องและระบบนิเวศบริการใด ๆ ที่หายไปจากยุงจะถูกแทนที่ได้อย่างรวดเร็วโดยแมลงที่คล้ายกันที่เป็นอย่างใดในขณะนี้ไม่เป็นอันตราย. ตอนนี้เราทุกคนสามารถเต้น​​อย่างสนุกสนานผ่านหญ้าสะวันนาและนอนหลับภายใต้กระถินกับสิงโต.

เรือที่เธอคิดถึงคือขนาดใหญ่หนึ่ง: ช่องจะเต็มไป. อีกครั้งหนึ่งเจเน็ต, ช่องจะเต็มไป… ดังนั้น, ถ้าเราแพ้ยุงวันนี้, วันพรุ่งนี้เราจะต้องกัด-ร​​ิ้นหรือ… นรก – กัดแมลงเม่า – ที่เกิดขึ้นของพวกเขา. ปรสิตและเชื้อโรคฉวยโอกาส, ทันทีที่ประตูเปิดครีพน้ำท่วมของเวกเตอร์นวนิยาย / ชุดที่เชื้อโรคจะพื้นผิว. เรียงความทั้งหมดสรุปด้วยความคิดจากโจ Conlon จากอเมริกันยุง Control ที่สนิทชิดเชื้อข้อแม้นี้.

ถ้าเราให้สิ้นซากพวกเขาในวันพรุ่งนี้, ระบบนิเวศที่พวกเขามีการใช้งานจะสะดุดแล้วได้รับกับชีวิต. สิ่งที่ดีกว่าหรือแย่ลงจะใช้เวลามากกว่า.

ทำไมนี้ได้รับเลือกให้เป็นคำพูดที่น่าสนใจที่สุดของเรียงความ perplexes ฉัน. โจมีจุดที่ดี, ชีวิตจะยังคงมีหรือไม่มียุง, และเราไม่มีความคิดเพียงแค่สิ่งที่จะเกิดขึ้นของพวกเขา. เราควรจะได้พยายามดังกล่าวย้ายกล้าหาญ? ยังไงก็เถอะเจเน็ตขาดพื้นหลังหรือระบบนิเวศทางชีวภาพในการตีความสิ่งที่ถูกกล่าวนี่และข้ามขวาผ่านนี้โดยไม่คิด.

ถ้าผมกำลังเขียนบทความนี้ผมอาจจะรำพึงสักครู่ในความสุขของชีวิตที่ปราศจากโรคระบาด. ชีวิตน่าเศร้าที่ไม่เป็นเช่นนั้น. แต่สิ่งมหัศจรรย์ของว​​ิทยาศาสตร์สมัยใหม่, เทคโนโลยีและการแพทย์ได้ให้เราเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่จะต่อสู้กลับโรคยุงดำเนินการ. ใช้สำหรับโรคมาลาเรียเช่น. เป็นพัน ๆ ปีโรคนี้เป็นภาระหนักในคนอเมริกัน, มันอาจจะเล่นแม้ปัจจัยในรูปแบบของการตั้งถิ่นฐานของประเทศนี้. ไม่ได้เห็นจนกระทั่งปลายปี 1940 ไม่เสียค่าใช้จ่ายที่จะใช้วิทยาศาสตร์และมีประสิทธิภาพกำจัดโรคมาลาเรียจากประเทศสหรัฐอเมริกา. จริงอยู่, ส่วนผสมหลักที่จะบรรจุเป็นทำลายถิ่นที่อยู่มีแนวโน้ม… แต่จะมีข้อสงสัยในบทบาท CDC เล่นไม่มี. วันนี้มีความก้าวหน้าเกือบทุกสัปดาห์ในการต่อสู้กับโรคมาลาเรียและการรักษาที่มีประสิทธิภาพอยู่บนขอบฟ้าสำหรับล้านของชีวิตทั่วโลกอย่างต่อเนื่องที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคนี้. เจเน็ตไม่เสนอว่าเรามุ่งเน้นแทนในการสูญพันธุ์ยุงแทนของการควบคุม? ทำไม่ได้… จริงเจเน็ตแทบ regurgitates แม้ว่าของเธอเอง, แต่หลักฐานที่เธอฝันของการขับไล่ยุงทั้งหมด. วิธีนี้อาจจะประสบความสำเร็จเกินฉัน. การนี​​้เกิดขึ้นเกือบจะเป็นความเจ็บปวดที่จะคิดเกี่ยวกับ, แต่ไม่สมบูรณ์ปูมากกว่าที่อยู่อาศัยทั้งหมด – ล้านตันของสารกำจัดศัตรูพืชจะต้องถูกนำมาใช้. ตกลง, ก็ไม่ได้คุ้มค่าความพยายามที่จะอ้างกลไกที่เป็นจริงโดยที่เราสามารถบรรลุเป้าหมายนี้.

ฉันควรจะกลับมาเขียนบทความโดยใช้เก​​ือบคำเดียวกันและอีกชื่อเป็น “โลกที่ไม่มียุง, คำสาปแช่งเราทุกคนจะต้องต่อสู้”. แล้วฉันควรจะได้รับงานของฉันที่ธรรมชาติและจ่าย bucks ใหญ่… หลังจากที่ทั้งหมด, ฉันมีบางไวน์ราคาแพงและคาเวียร์ที่จะซื้อ.

ในฐานะที่เป็นปิดคิดว่าฉันจะขโมยนี้อัลโดเลียวโปลด์อ้างโพสต์จาก commenter รี Burington ในการตอบสนองไปยังบทความนี้ในเว็บไซต์ของธรรมชาติ.

คำพูดสุดท้ายในความไม่รู้คือคนที่บอกว่าสัตว์หรือพืช, “สิ่งที่มันเป็นสิ่งที่ดี?” ถ้ากลไกที่ดินโดยรวมเป็นสิ่งที่ดี, แล้วทุกส่วนเป็นสิ่งที่ดี, ไม่ว่าเราจะเข้าใจมันได้หรือไม่. ถ้าสิ่งมีชีวิต, ในหลักสูตรของกัลป์, ได้สร้างบางสิ่งบางอย่างที่เราชอบ แต่ไม่เข้าใจ, แล้วใคร แต่คนโง่จะทิ้งชิ้นส่วนที่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์? การรักษาฟันเฟืองและล้อทุกอันคือข้อควรระวังประการแรกของการซ่อมแซมอย่างชาญฉลาด.