Entomofagie: motten voor het avondeten

Dat heb ik op veel plaatsen in de wereld altijd geweten, vooral buiten de gebaande paden, rupsen van motten en vlinders staan ​​op het menu. Van Afrika aan Australië er zijn tientallen soorten die goed genoeg kunnen smaken om redelijk eetbaar of zelfs heerlijk te zijn. Maar hier in de VS komen insecten zelden of nooit op onze tafels (althans niet voor zover wij weten) – maar af en toe in onze flessen. Ik weet zeker dat velen van jullie de worm op de bodem van de tequilafles hebben gezien: dat is eigenlijk de rups van de Cossid-mot Hypotpa agavis. Ik heb zelfs berichten gehoord dat Mexicaanse migrerende arbeiders tijdens hun lunchpauze inheemse planten opgraven om te snoepen van de grote roze larven van een verwante mot; waarschijnlijk in het geslacht Komedie. Ondanks mijn voorkennis, Ik was een beetje verrast door een recent artikel over de enorme diversiteit van Lepidoptera die in heel Mexico als basisvoedsel worden gebruikt.

(uit Wikipedia)

Deze studie onlangs gepubliceerd in het Journal of Ethnobiology schetst in totaal 67 soorten regelmatig gebruikt door de inheemse bevolking van Mexico. 67! Nog verbluffender is het incidentele gebruik van volwassenen en zelfs wat ik als schadelijke soorten zou beschouwen. Bij het vergelijken van vergelijkbare onderzoeken is dit de grootste en meest uitgebreide in zijn soort en betrokken veldonderzoek uit de eerste hand. Eerder geciteerde auteurs hebben slechts beperkt veldwerk gedaan of hebben zich strikt verlaten op bibliografisch werk, hun resultaten beperken. Enkel en alleen 17 van de 31 Mexicaanse staten waren gedekt, waardoor veel gebieden nog onontgonnen zijn, maar het aantal eetbare Lepidoptera waarschijnlijk verder zal toenemen. Het belangrijkste is dat u uit deze resultaten kunt afleiden dat de wereldwijde consumptie van Lepidoptera sterk ondergerapporteerd is. Het is echter niet zo verrassend, aangezien grote, sappige rupsen eiwitrijk zijn en gemakkelijk te oogsten zijn. Sommige komen zelfs in een a kant en klaar zakje. (terzijde, deze sociale lepidoptera zijn erg interessant en vormen canvas zoals tenten die bijna ondoordringbaar zijn).

Ik wou dat er een bijbehorend kookboek was en meer uitgebreide beschrijvingen van hoe deze rupsen worden bereid. Ze vermelden wel dat de twee meest voorkomende methoden een eenvoudige frituur zijn of gekookt in gezouten water. Ik kan me voorstellen dat sommige dieren een speciale techniek nodig hebben, of op zijn minst achtervolgd met iets beters te proeven. Maar zoals alle voedingsmiddelen, sommige zijn tot het niveau van delicatesse gestegen. Het “witte agave worm” (Comadia redtenbacheri) wordt ingeblikt en geëxporteerd naar de VS, verkopen voor $250 per kilo of $50 een blikje!

De auteurs merken op dat zeven van de zevenenzestig verrassend worden gegeten als volwassenen; inclusief de monarchvlinder die bekend staat als giftig. Hoe deze smakelijk zijn, is mij een raadsel, maar er wordt niet vermeld hoe of waarom ze zijn voorbereid. Ook gegeten als volwassene is de meerstaartige zwaluwstaart (onder, van Vlinders van Amerika). Ik zie deze de hele tijd in het veld in Arizona, dus misschien moet ik er een pakken voor een hapje… Maar kijk uit voor de rupsen, want ze zijn gemeld aan “laat het hart stoppen”.

Een andere verrassende vondst is het gebruik van Hemileuca en Hylesia rupsen. Deze stevige Saturniidae zijn bedekt met dichte, brandende haren of stekels die vreselijke huiduitslag kunnen veroorzaken (enigszins grafisch beeld). Hoe worden deze bereid?? de stekels van Hemileuca zijn taai en niet alleen haren die kunnen worden geborsteld of afgebrand, en de haren van Hylesia worden gerapporteerd aan contactdermatitis veroorzaken!

Ik ben een behoorlijk avontuurlijke eter en ik zou geen nee zeggen tegen de meeste van deze leps. Heck, als je het op een taco doet, ben ik klaar voordat je me kunt vertellen wat erin zit. Maar deze studie is belangrijk om het nut en het belang van Lepidoptera en insecten in het dagelijks leven van culturen te begrijpen. Behoud van diversiteit helpt niet alleen om mooie vlinders in de lucht te houden, maar maaltijden op tafel.

Referenties

ILLGNER, P., & IN DE, E. (2000). De geografie van eetbare insecten in Sub-Sahara Afrika: een studie van de Mopane Caterpillar Het geografische tijdschrift, 166 (4), 336-351 DOI: 10.1111/j.1475-4959.2000.tb00035.x

Ramos-Eloduy J, Moreno JM, Vazquez AI, Landero I, Oliva-Rivera H, & Camacho VH (2011). Eetbare Lepidoptera in Mexico: Geografische distributie, etniciteit, economisch en voedingsbelang voor mensen op het platteland. Tijdschrift voor etnobiologie en etnogeneeskunde, 7 (1) PMID: 21211040