Όλα τα Νέα, Σκώρους επίθεση!

Φαίνεται ότι υπάρχει μια κυριαρχία αστικών μύθων που περιλαμβάνουν έντομα που σέρνονται στα πρόσωπά μας ενώ κοιμόμαστε. Ο πιο διάσημος μύθος είναι κάτι ανάλογο “τρως 8 αράχνες το χρόνο όταν κοιμούνται“. Στην πραγματικότητα όταν γκουγκλάρεις ότι ο αριθμός κυμαίνεται από 4 έως 8… μέχρι μια λίβρα? Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα πράγματα γίνονται τόσο υπερβολικά στο διαδίκτυο, ειδικά όταν αφορά την τόσο δημοφιλή αραχνοφοβία. Αμφιβάλλω ότι ο μέσος Αμερικανός τρώει περισσότερες από μερικές αράχνες σε όλη του τη ζωή; Το σπίτι σας απλά δεν πρέπει να σέρνεται με τόσες πολλές αράχνες που καταλήγουν στο στόμα σας κάθε βράδυ! Ένας παρόμοιος μύθος εξακολουθεί να είναι μύθος αλλά με ένα κόκκο αλήθειας – ότι τα αυτιά τρυπώνουν στον εγκέφαλό σου τη νύχτα για να γεννήσουν αυγά. Δεν είναι αλήθεια ότι τα αυτιά είναι ανθρώπινα παράσιτα (ευγνομονώς), αλλά έχουν μια προδιάθεση να σέρνονται σε σφιχτά, υγρά μέρη. Είναι πιθανό ότι αυτό ήταν αρκετά συχνό φαινόμενο στο Ye Olde England ότι η ωοτοκία κέρδισε αυτό το περιβόητο όνομα. Οι κατσαρίδες έχουν επίσης τεκμηριωθεί ως ωτοασπίδες – αλλά κάθε ερπυστριοφόρο έντομο που μπορεί να περπατάει πάνω μας τη νύχτα θα μπορούσε να καταλήξει σε ένα από τα στόμια μας.

Ωστόσο, δεν έχω ακούσει ποτέ για σκόρο να σέρνεται σε ένα αυτί μέχρι που συνάντησα αυτή η ιστορία σήμερα! Υποθέτω ότι ένας μπερδεμένος Noctuid κατέληξε με κάποιο τρόπο στο αυτί αυτού του αγοριού, αν και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ αν το έβαλε ο ίδιος εκεί… Οι σκώροι συνήθως δεν προσγειώνονται στους ανθρώπους ενώ κοιμούνται ούτε είναι επιρρεπείς να βρουν υγρασία, στενά σημεία. Αλλά και πάλι όλα είναι πιθανά, Μερικά νοκτοειδή σέρνονται κάτω από το φλοιό ή τα φύλλα τη μέρα για να κρυφτούν με ασφάλεια. Συνάντησα μάλιστα άλλη ιστορία ενός σκόρου αυτιού από το Ηνωμένο Βασίλειο (όχι ότι η Daily Mail είναι μια αξιόπιστη πηγή).

Φυσικά, μερικές τεμπέληδες πηγές ειδήσεων είναι χρησιμοποιώντας φωτογραφίες αρχείου του “σκώροι” αντί να αντιγράψετε τη φωτογραφία από την αρχική ιστορία. Είναι πολύ ξεκαρδιστικό γιατί μία από τις φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν είναι ενός νέου είδους σκόρου που περιγράφεται πέρυσι από τον Bruce Walsh στην Αριζόνα. Lithophane leeae έχει εμφανιστεί στο ιστολόγιό μου δύο φορές στο παρελθόν, αλλά ποτέ έτσι!

Σε μια τελευταία σημείωση εδώ είναι ένα ποίημα του Robert Cording (επίσης όπου η παραπάνω εικόνα Βρέθηκε).

Σκεφτείτε αυτό: ένας σκόρος πετάει στο αυτί ενός άνδρα
Ένα συνηθισμένο βράδυ απαρατήρητων απολαύσεων.

Όταν ο σκόρος χτυπά τα φτερά του, όλους τους ανέμους
Μαζέψτε χώμα στο αυτί του, βρυχάται σαν τίποτα
Έχει ακούσει ποτέ. Κουνιέται και κουνιέται
Το κεφάλι του, βάζει τη γυναίκα του να του σκάψει βαθιά στο αυτί
Με Q-tip, αλλά ο βρυχηθμός δεν θα σταματήσει.
Φαίνεται σαν όλες οι πόρτες και τα παράθυρα
Από το σπίτι του έσκασαν αμέσως-
Το παράξενο παιχνίδι των περιστάσεων πάνω από τις οποίες
Δεν είχε ποτέ τον έλεγχο, αλλά που μπορούσε να αγνοήσει
Μέχρι που το βράδυ εξαφανίστηκε σαν να είχε
Δεν το έζησε ποτέ. Το σώμα του όχι πια
Φαίνεται δικό του; ουρλιάζει από τον πόνο να πνιγεί
Έξω ο αέρας μέσα στο αυτί του, και καταριέται τον Θεό,
Ο οποίος, ώρες πριν, ήταν μια καλοήθης γενίκευση
Σε έναν κόσμο που πηγαίνει αρκετά καλά.

Στο δρόμο για το νοσοκομείο, η γυναίκα του σταματά
Το αυτοκίνητο, λέει στον άντρα της να φύγει,
Να κάτσω στο γρασίδι. Δεν υπάρχουν φώτα αυτοκινήτου,
Χωρίς φώτα στους δρόμους, κανένα φεγγάρι. Αυτή παίρνει
Ένας φακός από το ντουλαπάκι του συνοδηγού
Και το κρατάει δίπλα στο αυτί του και, απίστευτα,
Ο σκόρος πετά προς το φως. Τα μάτια του
Είναι υγρά. Νιώθει σαν να είναι ξαφνικά προσκυνητής
Στην ακτή ενός απροσδόκητου κόσμου.
Όταν ξαπλώνει πίσω στο γρασίδι, είναι ένα αγόρι
Πάλι. Η γυναίκα του φωτίζει τον φακό
Στον ουρανό και υπάρχει μόνο η σιωπή
Δεν έχει ακούσει ποτέ, και ο μικρός δρόμος
Το φως πηγαίνει κάπου που δεν έχει πάει ποτέ.

– Ρόμπερτ Κόρντινγκ, Κοινή Ζωή: Ποιήματα (Φορτ Λι: CavanKerry Press, 2006), 29–30.