ทั้งหมดใหม่, ผีเสื้อโจมตี!

ดูเหมือนว่ามีความสำคัญยิ่งของตำนานเมืองที่เกี่ยวข้องกับแมลงคลานเข้าไปในใบหน้าของเราในขณะที่เรานอนหลับ. ตำนานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือสิ่งที่ตามสายของ “คุณกิน 8 spiders ปีขณะนอนหลับ“. อันที่จริงเมื่อคุณ google ว่าช่วงตัวเลขจาก 4 8… ถึงปอนด์? สิ่งที่น่าแปลกใจไม่ได้พูดเกินจริงดังนั้นออนไลน์, โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันกังวล Arachnophobia เคยนิยมกันมาก. ฉันสงสัยกินชาวอเมริกันโดยเฉลี่ยมากกว่าแมงมุมไม่กี่ช่วงชีวิตของพวกเขาทั้ง; บ้านของคุณก็ไม่ควรได้รับการรวบรวมข้อมูลกับเดอร์จำนวนมากที่พวกเขาจบลงในปากของคุณทุกคืน! ตำนานที่คล้ายกันก็ยังคงเป็นตำนาน แต่ด้วยเม็ดความจริง – ที่แมลงหางหนีบมุดเข้าไปในสมองของคุณในเวลากลางคืนเพื่อวางไข่. มันไม่ได้เป็นความจริงที่ว่าแมลงหางหนีบเป็นปรสิตของมนุษย์ (ขอบคุณ), แต่พวกเขาจะมีความบกพร่องในการรวบรวมข้อมูลเป็นแน่น, ที่ชื้น. มันเป็นไปได้ว่านี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยมากพอใน Ye Olde อังกฤษ ที่แมลงหางหนีบที่ได้รับนี้ชื่อกระฉ่อน. แมลงสาบยังได้รับการบันทึกไว้เป็นหู spelunkers – แต่แมลงใด ๆ เกี่ยวกับการคลานที่อาจจะเดินกับเราในเวลากลางคืนน่ากลัวจะจบลงในกายทวารของเรา.

ฉันได้ แต่ไม่เคยได้ยินมอดคลานเข้าไปในหูจนฉันมาข้าม เรื่องราวในวันนี้! ฉันเดา Noctuid สับสนอย่างใดสิ้นสุดลงในหูของเด็กนี้, แต่ฉันไม่สามารถช่วย แต่สงสัยว่าเ​​ขาใส่มันมีตัวเอง… แมลงเม่ามักจะไม่เชื่อมโยงไปถึงคนในขณะที่พวกเขากำลังนอนหลับหรือเป็นผู้ที่มีแนวโน้มที่จะพบชื้น, จุดแน่น. แต่แล้วอีกครั้งสิ่งที่เป็นไปได้, noctuids บางคลานใต้เปลือกไม้หรือใบไม้ในเวลากลางวันในการซ่อนที่ปลอดภัย. ฉันก็มาข้าม อีกเรื่องหนึ่ง ของหูมอดรูปแบบสหราชอาณาจักร (ไม่ว่าเดลี่เมล์เป็นแหล่งที่มีชื่อเสียง).

เป็นธรรมชาติ, บางแหล่งข่าวที่มีความขี้เกียจ โดยใช้ภาพถ่ายของไฟล์ “แมลงเม่า” แทนการคัดลอกภาพจากเรื่องเดิม. มันเฮฮาเป็นพิเศษเพราะหนึ่งในภาพที่ใช้เป็นชนิดใหม่ของมอดอธิบาย ปีที่ผ่านมาโดยบรูซวอลช์ ในรัฐแอริโซนา. leeae Lithophane ได้รับการแนะนำในบล็อกของฉันสองครั้งก่อน, แต่ไม่เคยเป็นแบบนี้!

เมื่อทราบปิดที่นี่เป็นบทกวีของโรเบิร์ต Cording (ยังเป็นที่ภาพด้านบน ถูกพบ).

พิจารณานี้: มอดบินเข้าไปในหูของมนุษย์
เย็นวันหนึ่งสามัญของความสุขไม่มีใครสังเกตเห็น.

เมื่อมอดเต้นปีกของมัน, ทุกลม
ของโลกมารวมกันในหูของเขา, เสียงคำรามเหมือนไม่มีอะไร
เขาได้เคยได้ยิน. เขาสั่นและสั่น
ศีรษะของเขา, มีภรรยาของเขาขุดลึกเข้าไปในหูของเขา
ด้วย Q-ปลาย, แต่เสียงคำรามจะไม่หยุดยั้ง.
ดูเหมือนว่าทุกประตูและหน้าต่าง
บ้านของเขาได้ปลิวไปในครั้งเดียว
การเล่นที่แปลกประหลาดของสถ​​านการณ์ซึ่ง
เขาไม่เคยมีการควบคุม, แต่ที่เขาอาจจะไม่สนใจ
จนกระทั่งตอนเย็นหายไปราวกับว่าเขามี
มันไม่เคยเข้าอยู่. ร่างกายของเขาไม่ได้
ดูเหมือนว่าเขาเอง; เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดที่จะจมน้ำ
ออกลมภายในหูของเขา, และสาปแช่งพระเจ้า,
ใคร, ชั่วโมงที่ผ่านมา, เป็นลักษณะทั่วไปเป็นพิษเป็นภัย
ในโลกไปพร้อม ๆ กันนั่นเอง.

ระหว่างทางไปโรงพยาบาล, ภรรยาของเขาหยุด
รถ, บอกสามีของเธอได้รับการออก,
ที่จะนั่งอยู่ในสนามหญ้า. ไม่มีไฟรถ,
ไม่มี streetlights, ดวงจันทร์ไม่มี. เธอใช้เวลา
ไฟฉายจากช่องเก็บ
และถือไว้ข้างหูของเขาและ, อย่างไม่น่าเชื่อ,
มอดบินต่อแสง. ดวงตาของเขา
เปียก. เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นผู้แสวงบุญอย่างกระทันหัน
บนฝั่งของโลกที่ไม่คาดคิด.
เมื่อเขากลับมาอยู่ในสนามหญ้า, เขาเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
อีกครั้ง. ภรรยาของเขาจะส่องแสงไฟฉาย
ขึ้นไปบนท้องฟ้าและมีเพียงความเงียบ
เขาไม่เคยได้ยิน, และถนนเล็ก ๆ
ของแสงไปที่ไหนสักแห่งที่เขาไม่เคยได้รับ.

- โรเบิร์ต Cording, ชีวิตสามัญ: บทกวี (ฟอร์ตลี: CavanKerry กด, 2006), 29-30.