Hepsi yeni, Saldırı Güveleri!

Görünüşe göre, uyurken yüzümüze sürünen böcekleri içeren bir şehir efsanesi var.. En ünlü efsane, şu çizgide bir şeydir: “sen ye 8 uyurken bir yıl örümcekler“. Aslında Google'da sayı aralığı değiştiğinde 4 8'e kadar… bir pound'a kadar? Şaşırtıcı olmayan şeyler internette bu kadar abartılıyor, özellikle de çok popüler olan araknofobi söz konusu olduğunda. Ortalama bir Amerikalının tüm yaşamları boyunca birkaç örümcekten fazlasını yediğinden şüpheliyim.; Eviniz, her gece ağzınıza girecek kadar çok örümcekle dolup taşmamalı.! Benzer bir efsane hala bir efsanedir, ancak bir gerçek payı vardır. – kulağakaçanlar geceleri yumurtlamak için beynine girer. Kulağakaçanların insan parazitleri olduğu doğru değil (neyse ki), ama sıkı bir şekilde sürünmeye yatkınlıkları var, nemli yerler. Bunun yeterince sık bir olay olması mümkündür. Ye Olde İngiltere kulağakaçan bu kötü şöhretli ismi kazandı. Hamamböceklerinin kulak mağaracısı oldukları da belgelenmiştir. – ama geceleri üzerimizde yürüyen herhangi bir sürüngen böcek, makul bir şekilde ağızlarımızdan birine girebilir..

Ancak bir güvenin kulağa süründüğünü hiç duymadım, ta ki karşıma çıkana kadar. bu hikaye bugün! Sanırım kafası karışmış bir Noctuid bir şekilde bu çocuğun kulağına girdi, Her ne kadar yardım edemesem de, oraya kendisi mi koydu acaba diye merak etmekten kendimi alamıyorum.… Güveler genellikle uykudayken insanların üzerine konmazlar ve rutubet bulmaya meyilli de değildirler., dar noktalar. Ama sonra yine her şey mümkün, bazı noctuidler, güvenli saklanmak için gündüzleri ağaç kabuğu veya yaprakların altında sürünür. denk geldim bile başka bir hikaye İngiltere'den bir kulak güvesi (Daily Mail saygın bir kaynak olduğundan değil).

Doğal olarak, bazı tembel haber kaynakları dosya fotoğraflarını kullanarak “güveler” fotoğrafı orijinal hikayeden kopyalamak yerine. Bu çok komik çünkü kullanılan resimlerden biri tarif edilen yeni bir güve türüne ait. Geçen yıl Bruce Walsh tarafından Arizona'da. Litofan leeae blogumda daha önce iki kez yer aldı, ama asla böyle!

Kapanış notunda Robert Cording'in bir şiiri var. (ayrıca yukarıdaki resim nerede bulundu).

Bunu düşün: bir güve bir adamın kulağına uçar
Fark edilmeyen zevklerin sıradan bir akşamı.

Güve kanatlarını çırptığında, tüm rüzgarlar
Toprağın kulağında topla, hiçbir şey gibi kükreme
O hiç duydu. O sallıyor ve sallıyor
Kafası, karısı kulağının derinliklerine kazdı mı
Bir Q-ucu ile, ama kükreme durmayacak.
Sanki tüm kapılar ve pencereler
Evi bir anda havaya uçtu-
Koşulların garip oyunu
Hiç kontrolü olmadı, ama görmezden gelebilir
Akşam sanki kaybolmuş gibi kaybolana kadar
hiç yaşamadım. bedeni artık yok
kendi görünüyor; boğulmak için acı içinde çığlık atıyor
Kulağının içindeki rüzgardan, ve Tanrı'yı ​​lanetler,
Kim, saatler önce, iyi niyetli bir genellemeydi
Yeterince iyi giden bir dünyada.

hastaneye giderken, karısı durur
Araba, kocasına dışarı çıkmasını söyler,
Çimlerde oturmak. araba ışığı yok,
sokak lambası yok, Ay yok. O alır
Torpido gözünden bir el feneri
Ve kulağının yanında tutar ve, inanılmaz,
Güve ışığa doğru uçar. Onun gözleri
ıslak. Aniden bir hacı gibi hissediyor
Beklenmedik bir dünyanın kıyısında.
Çimlere geri yattığında, o bir erkek
Tekrar. Karısı el fenerini parlatıyor
Gökyüzüne ve sadece sessizlik var
O hiç duymadı, ve küçük yol
Işığın hiç gitmediği bir yere gitmesi.

– Robert Kording, Ortak yaşam: şiirler (Fort Lee: CavanKerry Basın, 2006), 29–30.