โดยคริส Grinter, เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม, 2011 จันทร์นี้ผมออกจากปกติ Arctiinae บางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง – microlep! นี้เป็น Nepticulidae, Stigmella diffasciae, และมาตรการในที่มหันต์ 6 มม. ฉันไม่สามารถใช้เครดิตสำหรับการแพร่กระจายมอดนี้ – ทั้งหมดของ nepticulids ที่ผมได้ถ่ายภาพมาจากสถาบันวิทยาศาสตร์แคลิฟอร์เนียและกระจายโดยเดฟวากเนอร์ในขณะที่เขาอยู่ที่นี่สำหรับตำแหน่ง postdoctorate.
หนอนผีเสื้อเหมืองบนด้านข้างของใบของ Ceanothus และเป็นที่รู้จักเฉพาะจากเชิงเขาของเทือกเขาเนวาดาในรัฐแคลิฟอร์เนีย. หากคุณกำลังเอียงเพื่อให้การปรับปรุงสายพันธุ์อเมริกาเหนือของพืชและสัตว์เป็นอิสระ อยู่ที่นี่ (.ไฟล์ PDF).
 Stigmella diffasciae (Nepticulidae)
โดยคริส Grinter, เมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม, 2011 จะได้รับในขณะที่น้อยตั้งแต่ท้าทายจีโอที่ผ่านมา, แต่ นี้เป็นซอฟท์บอล. ฉันหวังว่าพวกเขาเพียงแค่ขี้เกียจเกินไปที่จะหาภาพที่เหมาะสมมากขึ้น…
โดยคริส Grinter, เมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม, 2011 สิ่งที่พระเยซูจะทำอย่างไรถ้าเขามีเวลาว่าง – อาจจะรักษาโรค, ยุติสงคราม, หรืออาหารที่หิวโหย – แต่ nah, ทุกคนเห็นว่ามา. ทำไมไม่พวกเขาช็อกกับแกน – การเผาไหม้ใบหน้าของคุณบนใบเสร็จรับเงิน Walmart! อย่างน้อยที่สุด, that’s what a couple in South Carolina believe to have found, a Walmart receipt with Jesus’s face on it. This isn’t exactly new or exciting, humans have a wonderful ability to recognize a face in just about anything. Jesus and other characters “appear” on random things all the time, and even in 2005 a shrine was built to the Virgin Mary around a water stain in a Chicago underpass.
pareidolia anyone? อันที่จริง, that face looks pretty convincing, I’m not too sure this wasn’t just faked or “enhanced”. The closeups even look like there are fingerprints all over it. Since I don’t have a walmart anywhere near me or a walmart receipt on hand I can’t determine how sensitive the paper is and how easy it would have been to do – but how long do you think before it shows up on ebay? ไม่ว่าในกรณีใด, it looks much more like James Randi to me than Jesus (at least we actually know what Randi looks like!).
 from CNN
โดยคริส Grinter, เมื่อ 18 กรกฎาคม, 2011 Over on Arthropoda, fellow SFS blogger Michael Bok shared an image of his field buddy, Plugg the green tree frog. My first thought was of a similar tree frog that haunted welcomed me everywhere I went in Santa Rosa National Park, คอสตาริกา. Needless to say, Costa Rica instills a sudden habit of double checking everything you are about to do. This species is known as the milk frog (Phrynohyas venulosa) for their copious amounts of milky white toxic secretions. One of the first stories Dan Janzen told me while while I was with him at Santa Rosa was about this species – and accidentally rubbing his eye after holding it. Thankfully the blindness and burning was only temporary.
 Milk Frog: Phrynohyas venulosa
โดยคริส Grinter, เมื่อ 18 กรกฎาคม, 2011 I’ll keep the ball rolling with Arctiinae and post a photo today of Ctenucha brunnea. This moth can be common in tall grasses along beaches from San Francisco to LA – although in recent decades the numbers of this moth have been declining with habitat destruction and the invasion of beach grass (arenaria Ammophila). But anywhere there are stands of giant ryegrass (Leymus condensatus) you should find dozens of these moths flying in the heat of the day or nectaring on toyon.
 Ctenucha brunnea (Erebidae: Arctiinae)
โดยคริส Grinter, on July 12th, 2011 Well as you may have guessed the subject isn’t as shocking as my title suggests, but I couldn’t help but to spin from the Guardian article. I really find it hilarious when I come across anything that says scientists are “astounded”, “baffled”, “shocked”, “puzzled”, – I guess that’s a topic for another time… Nevertheless a จริงๆ cool butterfly has emerged at the “Sensational Butterflies” exhibit at the British Museum in London – a bilateral gynandromorph! The Guardian reports today that this specimen of Papilio memnon just emerged and is beginning to draw small crowds of visitors. I know I’d love to see one of these alive again – although the zoo situation would take away quite a bit of the excitement. I think the only thing more exciting than seeing one of these live in the field would be to net one myself!
One little thing tripped my skeptical sensors and that is the quote at the end of the article taken from the curator of butterflies, Blanca Huertas. “The gynandromorph butterfly is a fascinating scientific phenomenon, and is the product of complex evolutionary processes. It is fantastic to have discovered one hatching on museum grounds, particularly as they are so rare.”
ดี, I don’t specifically see how these are a “product of … evolutionary processes” inasmuch as ทั้งหมด life in ทั้งหมด forms is a product of evolution. These are sterile “glitches” that are cool, but not anything that has been specifically evolved for or against. Perhaps it would be more adept to call this a fascinating process of genetics (which the article actually describes with accuracy). นอกจากนี้ – butterflies emerge as adults and hatch as caterpillars – but that’s just me being picky.
โดยคริส Grinter, on July 11th, 2011 มอดวันนี้เป็นพันธุ์ที่สวยงามและหายากจาก SE Arizona และ Mexico: Lerina Incarnata (Erebidae: Arctiinae). เช่นเดียวกับสายพันธุ์อื่น ๆ ที่บินได้ในวันอื่น ๆ มันมีสีสันสดใสและมีแนวโน้มที่จะไม่ชัดเจน. หลังจากนั้น, พืชที่เป็นเจ้าภาพคือ milkweed และหนอนผีเสื้อก็สวยงามเช่นกัน (ด้านล่าง).
 Lerina Incarnata (Erebidae: Arctiinae)
ภาพนี้เก่า, การแพร่กระจายตัวอย่างแทบจะไม่ทำให้สัตว์ยุติธรรม, แต่ช่างภาพที่โชคดีคนหนึ่ง พบการวางไข่ของผู้หญิง ที่ด้านบนสุดของเนินเขานอกทูซอน, อาริโซน่า. ขณะที่คุณอยู่นั้นลองดูรูปถ่ายที่ยอดเยี่ยมอื่น ๆ ของ Philip บน SmugMug.
 Lerina Incarnata - ฟิลิปไคลน์, BugGuide ดังที่ฉันได้กล่าวไว้ข้างต้นมอดนี้ยังมีหนอนผีเสื้อที่น่าประทับใจไม่แพ้กันที่กินอาหาร Ascleapias linaria (pineneedle milkweed).
โดยคริส Grinter, เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม, 2011 
ดูเหมือนว่ามีความสำคัญยิ่งของตำนานเมืองที่เกี่ยวข้องกับแมลงคลานเข้าไปในใบหน้าของเราในขณะที่เรานอนหลับ. ตำนานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือสิ่งที่ตามสายของ “คุณกิน 8 spiders ปีขณะนอนหลับ“. อันที่จริงเมื่อคุณ google ว่าช่วงตัวเลขจาก 4 8… ถึงปอนด์? สิ่งที่น่าแปลกใจไม่ได้พูดเกินจริงดังนั้นออนไลน์, โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันกังวล Arachnophobia เคยนิยมกันมาก. ฉันสงสัยกินชาวอเมริกันโดยเฉลี่ยมากกว่าแมงมุมไม่กี่ช่วงชีวิตของพวกเขาทั้ง; บ้านของคุณก็ไม่ควรได้รับการรวบรวมข้อมูลกับเดอร์จำนวนมากที่พวกเขาจบลงในปากของคุณทุกคืน! ตำนานที่คล้ายกันก็ยังคงเป็นตำนาน แต่ด้วยเม็ดความจริง – ที่แมลงหางหนีบมุดเข้าไปในสมองของคุณในเวลากลางคืนเพื่อวางไข่. มันไม่ได้เป็นความจริงที่ว่าแมลงหางหนีบเป็นปรสิตของมนุษย์ (ขอบคุณ), แต่พวกเขาจะมีความบกพร่องในการรวบรวมข้อมูลเป็นแน่น, ที่ชื้น. มันเป็นไปได้ว่านี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยมากพอใน Ye Olde อังกฤษ ที่แมลงหางหนีบที่ได้รับนี้ชื่อกระฉ่อน. แมลงสาบยังได้รับการบันทึกไว้เป็นหู spelunkers – แต่แมลงใด ๆ เกี่ยวกับการคลานที่อาจจะเดินกับเราในเวลากลางคืนน่ากลัวจะจบลงในกายทวารของเรา.
ฉันได้ แต่ไม่เคยได้ยินมอดคลานเข้าไปในหูจนฉันมาข้าม เรื่องราวในวันนี้! ฉันเดา Noctuid สับสนอย่างใดสิ้นสุดลงในหูของเด็กนี้, แต่ฉันไม่สามารถช่วย แต่สงสัยว่าเขาใส่มันมีตัวเอง… แมลงเม่ามักจะไม่เชื่อมโยงไปถึงคนในขณะที่พวกเขากำลังนอนหลับหรือเป็นผู้ที่มีแนวโน้มที่จะพบชื้น, จุดแน่น. แต่แล้วอีกครั้งสิ่งที่เป็นไปได้, noctuids บางคลานใต้เปลือกไม้หรือใบไม้ในเวลากลางวันในการซ่อนที่ปลอดภัย. ฉันก็มาข้าม อีกเรื่องหนึ่ง ของหูมอดรูปแบบสหราชอาณาจักร (ไม่ว่าเดลี่เมล์เป็นแหล่งที่มีชื่อเสียง).
เป็นธรรมชาติ, บางแหล่งข่าวที่มีความขี้เกียจ โดยใช้ภาพถ่ายของไฟล์ “แมลงเม่า” แทนการคัดลอกภาพจากเรื่องเดิม. มันเฮฮาเป็นพิเศษเพราะหนึ่งในภาพที่ใช้เป็นชนิดใหม่ของมอดอธิบาย ปีที่ผ่านมาโดยบรูซวอลช์ ในรัฐแอริโซนา. leeae Lithophane ได้รับการแนะนำในบล็อกของฉันสองครั้งก่อน, แต่ไม่เคยเป็นแบบนี้!
เมื่อทราบปิดที่นี่เป็นบทกวีของโรเบิร์ต Cording (ยังเป็นที่ภาพด้านบน ถูกพบ).
พิจารณานี้: มอดบินเข้าไปในหูของมนุษย์
เย็นวันหนึ่งสามัญของความสุขไม่มีใครสังเกตเห็น.
เมื่อมอดเต้นปีกของมัน, ทุกลม
ของโลกมารวมกันในหูของเขา, เสียงคำรามเหมือนไม่มีอะไร
เขาได้เคยได้ยิน. เขาสั่นและสั่น
ศีรษะของเขา, มีภรรยาของเขาขุดลึกเข้าไปในหูของเขา
ด้วย Q-ปลาย, แต่เสียงคำรามจะไม่หยุดยั้ง.
ดูเหมือนว่าทุกประตูและหน้าต่าง
บ้านของเขาได้ปลิวไปในครั้งเดียว
การเล่นที่แปลกประหลาดของสถานการณ์ซึ่ง
เขาไม่เคยมีการควบคุม, แต่ที่เขาอาจจะไม่สนใจ
จนกระทั่งตอนเย็นหายไปราวกับว่าเขามี
มันไม่เคยเข้าอยู่. ร่างกายของเขาไม่ได้
ดูเหมือนว่าเขาเอง; เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดที่จะจมน้ำ
ออกลมภายในหูของเขา, และสาปแช่งพระเจ้า,
ใคร, ชั่วโมงที่ผ่านมา, เป็นลักษณะทั่วไปเป็นพิษเป็นภัย
ในโลกไปพร้อม ๆ กันนั่นเอง.
ระหว่างทางไปโรงพยาบาล, ภรรยาของเขาหยุด
รถ, บอกสามีของเธอได้รับการออก,
ที่จะนั่งอยู่ในสนามหญ้า. ไม่มีไฟรถ,
ไม่มี streetlights, ดวงจันทร์ไม่มี. เธอใช้เวลา
ไฟฉายจากช่องเก็บ
และถือไว้ข้างหูของเขาและ, อย่างไม่น่าเชื่อ,
มอดบินต่อแสง. ดวงตาของเขา
เปียก. เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นผู้แสวงบุญอย่างกระทันหัน
บนฝั่งของโลกที่ไม่คาดคิด.
เมื่อเขากลับมาอยู่ในสนามหญ้า, เขาเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
อีกครั้ง. ภรรยาของเขาจะส่องแสงไฟฉาย
ขึ้นไปบนท้องฟ้าและมีเพียงความเงียบ
เขาไม่เคยได้ยิน, และถนนเล็ก ๆ
ของแสงไปที่ไหนสักแห่งที่เขาไม่เคยได้รับ.
- โรเบิร์ต Cording, ชีวิตสามัญ: บทกวี (ฟอร์ตลี: CavanKerry กด, 2006), 29-30.
โดยคริส Grinter, ในวันที่ 30 มิถุนายน, 2011 
 ไมโครเนกต้า สโคลต์ซี เนินเขาในชนบทของยุโรปมีชีวิตชีวาท่ามกลางเสียงเพลงแห่งความรัก, ร้องลั่น, แมลงน้ำตัวผู้. แมลงตัวน้อยที่อยู่ด้านบน, ไมโครเนกต้า สโคลต์ซี (Corixidae), วัดที่ขนาดมหึมา 2.3 มม. และยังสร้างเสียงคลิก/หึ่งได้อย่างง่ายดาย ได้ยินเสียงของมนุษย์ หูเหนือผิวน้ำ. เพื่อนำสิ่งนั้นมาสู่มุมมอง: การพยายามฟังใครบางคนพูดใต้น้ำขณะยืนริมสระน้ำแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย, แต่แมลงในนาทีนี้กลับส่งเสียงคลิกดังพอที่จะเข้าใจผิดว่าเป็นสัตว์ขาปล้องบนบก. แม้ว่าจะดูไม่น่าประทับใจนักเมื่อเราถูกรายล้อมไปด้วยแมลงที่ส่งเสียงดังอื่นๆ เช่น จั๊กจั่น, M. สโคลท์ซี กลายเป็นสัตว์ที่มีเสียงดังอย่างน่าทึ่งเมื่อคำนึงถึงขนาดลำตัวและขนาดกลางที่เสียงแพร่กระจายผ่านมาถึงหูของเรา. ใส่ตัวเลขความรุนแรงของการคลิกใต้น้ำที่สามารถเข้าถึงได้ 100 เดซิเบล (ระดับความดันเสียง, สปล). ย่อตัวเราเข้าไปในโลกของแมลงและการผลิตเสียงนี้เท่ากับก ทะลุทะลวงในระยะทางเดียวกัน! อะไรบนโลกนี้ที่ปล่อยให้แมลงตัวน้อยส่งเสียงและหนีไปได้ในโลกที่เต็มไปด้วยสัตว์นักล่า?
ผู้เขียนชี้ให้เห็นว่าผลลัพธ์เหล่านี้น่าประหลาดใจเพียงใด. สิ่งแรกที่เห็นได้ชัดคือคนพายเรือต้องไม่มีสัตว์นักล่าที่ได้ยินเสียง เนื่องจากโดยทั่วไปแล้วพวกมันจะว่ายไปรอบๆ เพื่อสร้างเสียงรบกวนทางร่างกายให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้สำหรับสัตว์ขนาดเล็กทุกแห่ง. จริงๆ แล้วนี่ไม่น่าแปลกใจนักเนื่องจากผู้ล่าใต้น้ำส่วนใหญ่เป็นนักล่าที่มองเห็นอย่างเคร่งครัด (ตัวอ่อนของแมลงปอ, แมลงน้ำและแมลงเต่าทอง ฯลฯ…). มีความเป็นไปได้มากที่การเลือกเพศได้เป็นแนวทางในการพัฒนาการเรียกแบบ stridulatory เหล่านี้ไปสู่ระดับที่น่าประหลาดใจเช่นนี้. สิ่งที่น่าประหลาดใจอันดับสองนั้นชัดเจนเมื่อคุณกราฟว่าแมลงเหล่านี้ดังแค่ไหนเมื่อเทียบกับขนาดร่างกายของพวกมัน. ที่ด้านบนของกราฟคือโลมาปากขวด (T. ถูกตัดทอน) ด้วยโซนาร์อันโด่งดัง. แต่ค่าผิดปกติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือแมลงตัวเล็ก ๆ ของเราที่อยู่ด้านซ้ายล่างซึ่งมีอัตราส่วนสูงสุดระหว่างเสียงและขนาดลำตัว (31.5 ด้วยค่าเฉลี่ยของ 6.9). ไม่มีสัตว์ชนิดอื่นที่รู้จักเข้ามาใกล้. เป็นไปได้ว่าการตรวจสอบแมลงในน้ำอื่นๆ เพิ่มเติมอาจให้ผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกัน แต่ก็ไม่น่าแปลกใจไปกว่านั้น!
ให้ถูกต้องมากขึ้นเกี่ยวกับ “ร้องลั่น”, ข้อบกพร่อง (ข้อบกพร่องในกรณีนี้ถูกต้อง; Corixidae อยู่ในอันดับ Hemiptera – ข้อบกพร่องที่แท้จริง) มีแนวโน้มที่จะกระตือรือล้น – ถูสองส่วนเข้าด้วยกันเพื่อสร้างเสียงแทนการหายใจออก, ตีกลอง, ฯลฯ… ในบทความผู้เขียนคาดเดาว่า “เสียงเกิดขึ้นจากการถูพาร์สไตรเดนส์บนพาราเมียร์ด้านขวา (ส่วนต่อขยายของอวัยวะเพศ) กับสันบนกลีบด้านซ้ายของส่วนท้องที่แปด [15]”. โดยไม่ต้องดึงการอ้างอิงขึ้นมา, ปรากฏว่าการดิ้นรนของผู้ชายในสกุลนั้นได้รับการบันทึกไว้อย่างดีเพื่อดึงดูดคู่ครอง. และอย่างที่คุณคาดหวัง, สำนักข่าวและนักข่าววิทยาศาสตร์อ่าน “ส่วนต่อขยายของอวัยวะเพศ” และแปลสิ่งนั้นเป็นองคชาต: และคุณก็จบลงด้วยเรื่องราวต่างๆ แบบนี้. หน้าที่ของพาราเมียร์สามารถแปลได้อย่างหลวม ๆ ให้คล้ายกับขากรรไกรล่างตรงที่พวกมันขัดแย้งกับโครงสร้าง (มักจะติดอาวุธด้วยขน) สำหรับโลภ. The การใช้งานที่แน่นอนอาจแตกต่างกัน ตามสายพันธุ์หรือตามคำสั่ง, แต่พวกมันมีความแตกต่างกันมากจากองคชาต (=อีเดียกัส) เนื่องจากมันช่วยอำนวยความสะดวกในการผสมพันธุ์และไม่ส่งสเปิร์มเลย. ในความเป็นจริงคุณมีอวัยวะเพศ “ตะขอ” กับ “ส่วนการส่งเสียงดัง”. และภาพประกอบที่ดีที่สุดของ pars stridens จบลงแล้ว ต้นแบบบล็อกเก่า. โครงสร้างนี้ไฮไลต์ด้านล่างด้วยสีเหลือง (และเกิดขึ้นที่ท้องของมด). แต่ในระยะสั้น – มันเป็นพื้นผิวร่องปกติคล้ายกับอ่างล้างหน้า. ท้ายที่สุดประโยคที่ยกมาข้างต้นควรได้รับการแปลเป็น “โครงสร้างสองส่วนที่ปลายช่องท้องถูกันเหมือนสองนิ้วหัก”.
 รายละเอียดของพาร์สไตรเดน (เป็นสีเหลือง) tergite ช่องท้องที่สี่ใน Pachycondyla villosa worker (การสแกนไมโครกราฟอิเล็กตรอน, โรแบร์โต เคลเลอร์/AMNH) Continue reading The incredibly loud world of bug sex
โดยคริส Grinter, ที่ 20 มิถุนายน, 2011 ฉันจะให้ลูกกลิ้งกับชุดนี้และพยายามที่จะทำให้มันปกติมากขึ้น. ฉันยังจะมุ่งเน้นไปที่การเน้นเป็นสายพันธุ์ใหม่ในแต่ละสัปดาห์จากคอลเลกชันขนาดใหญ่ที่นี่ที่ California Academy of Sciences. นี้ควรให้ฉันวัสดุพอสำหรับ… อย่างน้อยไม่กี่ร้อยปี.
 edwardsii Grammia (Erebidae: Arctiinae) ตัวอย่างในสัปดาห์นี้คือมอดเสือ edwardsii Grammia. จนกระทั่งไม่กี่ปีที่ผ่านมาครอบครัวของแมลงเม่านี้ได้รับการพิจารณาแยกจาก Noctuidae – แต่ที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่าการวิเคราะห์โมเลกุลและก้านว่ามันอยู่ในความเป็นจริง Noctuid. ครอบครัว Erebidae ถูกดึงออกมาจากภายใน Noctuidae และ Arctiidae ถูกวางไว้ในนั้น, ทำให้พวกเขากลายอนุวงศ์ Arctiinae. อนุกรมวิธานน่าเบื่อตกลงออกจากทาง – ในทุก, มันเป็นผีเสื้อที่สวยงามและเกือบไม่มีอะไรเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับเรื่องนี้. ตัวอย่างนี้ถูกเก็บรวบรวมในซานฟรานซิสใน 1904 – ในความเป็นจริงเกือบทุกชิ้นงานที่เป็นที่รู้จักกันของสายพันธุ์นี้ได้ถูกรวบรวมในเมืองรอบหันของศตวรรษที่. ในขณะที่ตัวมอดนี้มีลักษณะคล้ายกันมากกับความอุดมสมบูรณ์และแพร่หลาย Grammia ประดับ, การวิเคราะห์อย่างใกล้ชิดของดวงตา, รูปร่างปีกและหนวดรักษาที่ว่านี้เป็นจริงเป็นสายพันธุ์ที่แยก. ผมเชื่อว่าชิ้นงานที่ผ่านมาได้รับการเก็บรวบรวมรอบปี 1920 และมันก็ไม่ได้รับการเห็นตั้งแต่. มันเป็นโอกาสและโชคร้ายที่มอดนี้อาจจะสูญพันธุ์ในช่วงสุดท้าย 100 ปีของการพัฒนาของภูมิภาค SF Bay. Grammia, และ Arctiinae ทั่วไป, จะไม่เป็นที่รู้จักในระดับสูงของความจำเพาะโฮสต์; พวกเขามีแนวโน้มที่จะเป็นเหมือนวัวน้อยและกินเกือบทุกอย่างในเส้นทางของพวกเขา. ดังนั้นมันก็ยังคงงงว่าทำไมมอดนี้จะไม่ได้มีถิ่นที่อยู่ในวันนี้, แม้จะอยู่ในเมืองรบกวนอย่างหนัก. บางทีอาจจะมอดนี้เชี่ยวชาญในเกลือบึงพื้นที่รอบอ่าว – ซึ่งมีตั้งแต่ถูกเช็ดออกเนื่องจากการฝังกลบสำหรับอสังหาริมทรัพย์ (1/3 ของอ่าวทั้งหมดก็หายไปในการกรอกข้อมูล). หรือบางทีอาจจะมอดนี้ยังคงอยู่กับเราแม้วันนี้ แต่ไม่เคยเก็บรวบรวมเพราะมันเป็นวันที่หลีกเลี่ยงการบินสายพันธุ์. ฉันมักจะเก็บตาของฉันออกในสวนสาธารณะในฤดูใบไม้ผลิสำหรับเบลอขนาดเล็กสีส้ม…
|
ความสงสัย
|
